ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΕΝΙΟΙ

Πινάρ Σελέκ
ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΕΝΙΟΙ 

Μετάφραση: Οχανές-Σαρκίς Αγαμπατιάν
(2018)

Η Γενοκτονία των Αρμενίων συνέβη πριν από ένα αιώνα. Μια μαύρη σελίδα της τουρκικής ιστορίας, πάντα υπό αμφισβήτηση, πάντα ένα ταμπού^. ένα δράμα που στοιχειώνει τις καρδιές και το πνεύμα κάθε γενιάς. Η Πινάρ Σελέκ εξετάζει τη σχέση της με το γεγονός αυτό και την κοινότητα-θύμα. Αναπολώντας τις αναμνήσεις και τις συναντήσεις της όλα αυτά τα χρόνια, αφηγείται τι σημαίνει το να κατασκευάζεις συνθήματα που διακηρύσσουν εθνική ανωτερότητα, ερχόμενη σε επαφή με φοβισμένους και σιωπηλούς ανθρώπους, οργώνοντας την Κωνσταντινούπολη, όπου τα αρμενικά ονόματα έχουν σβηστεί από τις πινακίδες των καταστημάτων, παίρνοντας ενεργό μέρος στα κινήματα της άκρας αριστεράς που έχουν υιοθετήσει την άρνηση. Πέρα από αυτό καθεαυτό το Αρμενικό Ζήτημα, αυτή η ευαίσθητη μαρτυρία, διεισδυτική, ενίοτε αυτοκριτική, καταγγέλλει τα αδιέξοδα της βίας και σφυγμομετρεί τις μεταλλάξεις της συλλογικής στράτευσης.

ΝΑΓΚΟΡΝΟ-ΚΑΡΑΜΠΑΧ, ΝΟΜΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ

Σαχέν Αβακιάν
ΝΑΓΚΟΡΝΟ-ΚΑΡΑΜΠΑΧ, ΝΟΜΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ

Μετάφραση: Οχανές-Σαρκίς Αγαμπατιάν
(2018)

Μια μελέτη που εξετάζει τα νομικά ζητήματα που επηρέασαν το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, νυν Αρτσάχ, την προσοβιετική περίοδο, καθώς και αυτήν της σοβιετοποίησης και της «περεστρόικα» (ανασυγκρότησης). Εξετάζει επίσης ζητήματα κυριαρχίας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, σύμφωνα με τους νόμους της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τη συμμόρφωση προς τους κανόνες της εσωτερικής νομοθεσίας του Αζερμπαϊτζάν με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, καθώς και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Επειδή η σωστή κατανόηση του προβλήματος είναι πολύπλοκη λόγω γεωπολιτικών αλλαγών και συχνών ή σκόπιμων παρερμηνειών της ιστορίας και του νομικού καθεστώτος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, γι’ αυτό και η μελέτη αυτή εκθέτει συνοπτικά το πρόβλημα από νομική άποψη ώστε να αποδείξει ότι το Ναγκόρνο-Καραμπάχ δεν αποτέλεσε ποτέ τμήμα της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν, καθώς και ότι εκτός των ιστορικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων, έχει επίσης την πλήρη νομική βάση για την ανεξαρτησία του.

ΣΟΦΙΑ

Σιρούν Σισεριάν-Χατζετιάν
ΣΟΦΙΑ  

Μετάφραση: Οχανές-Σαρκίς Αγαμπατιάν
(2017)

Η Σοφία ζει ανέμελα και ευτυχι­σμένα παιδικά χρόνια, σε ένα μικρό ελληνικό χωριό, στα παράλια του Πόντου, στις αρχές του 20ού αιώνα, ώσπου η τουρκική λαίλαπα έρχεται να ξεριζώσει την οικογένειά της, αλλά και έναν ολόκληρο λαό από τα πάτρια εδάφη του. Η Σοφία βιώνει στην πιο τρυφερή ηλικία τη φρίκη της εξορίας και των εξοντω­τικών πορειών θανάτου, που έγραψαν μερικές από τις πιο μαύρες σελίδες στην Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού. Κατάφερε όμως να επιζήσει και να βρει καταφύγιο σε ένα ιεραποστολικό ορφανοτροφείο στο Χαλέπι της Συρίας. Είναι μια αληθινή ιστορία επιβίωσης ενός κοριτσιού, μιας γυναίκας, μιας Ελ­ληνίδας, που μέσα από τις πιο αντίξοες συνθήκες κατάφερε να συμφιλιωθεί με μια καινούργια ταυτότητα, την αρμενική και να μεταδώσει στην καινούργια γενιά τη φλόγα και τη θέλησή της για ζωή και αξιοπρέ­πεια. Είναι η ιστορία μιας αρμενο-ελληνικής οικογένειας που έζησε τον εφιάλτη της Γενοκτονίας, είναι η ιστορία δύο λαών που τους ένωσε η σκληρή μοίρα, είναι η ιστορία μιας ολόκληρης προσφυγικής γενιάς που γλίτωσε σαν από θαύμα τον εξανδραποδισμό και τον θάνατο.

ΤΑ ΑΡΜΕΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ

Οχανές-Σαρκίς Αγαμπατιάν

ΤΑ ΑΡΜΕΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ
 (2016)

Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί γιατί οι άνθρωποι διαιωνίζουν τα παράξενα, ασυνήθιστα ή ακόμα και κάθε άλλο παρά κολακευτικά επώνυμά τους. Στο κάτω-κάτω είναι πολύ εύκολο να τα αλλάξουν με κά­ποια αναπροσαρμογή. Μάλιστα, συχνά συνδέονται με τα ονόματά τους, επειδή τους δίνει την αίσθηση της συ­νέχειας και της παράδοσης. Υπάρχει επίσης η επιθυμία να τιμήσουν τους μάρτυρες και τη μνήμη των προγό­νων τους. Είναι ευτύχημα που οι Αρμένιοι συνεχίζουν να διατηρούν τα επώνυμά τους, ως ένα ελάχιστο δείγμα ιστορικής μαρτυρίας για την καταπίεση που υπέστησαν επί αιώνες από τους Τούρκους δυνάστες τους. Στον ανυποψίαστο αναγνώστη το πρώτο και επιπόλαιο φυλλομέτρημα του νέου βιβλίου τού Αγαμπατιάν φαίνεται σαν κατάλογος επωνύμων. Αλλά η εικόνα αυτή είναι εντελώς λανθασμένη: Ο συγγραφέας δεν περιορίστηκε μόνο στην αποθησαύριση, την καταγραφή και την κριτική ταξινόμηση εκατοντάδων αρμενικών επωνύμων, αλλά επιχείρησε να τα συνοδεύσει με την ετυμολογία τους, συχνά μάλιστα και με λακωνικά σχόλια. Επιπλέον, προχωρεί και σε μια λιτή συζήτηση για τη μορφολογική εξέλιξη των αρμενικών επωνύμων, αναλύοντας περισσότερο τις περιπτώσεις όπου οι φορείς τους υποχρεώθηκαν να ζήσουν, ιδίως μετά τη Γενοκτονία, σε νέα κοινωνικά περιβάλλοντα, όπως ήταν π.χ. το ελλαδικό ή και το δυτικοευρωπαϊκό και το βορειο-αμερικανικό, που επηρέασαν οπωσδήποτε την ονοματολογία πολλών μελών των αντίστοιχων αρμενικών κοινοτήτων.